Tim (13) en Sarah (9) in het sterrenrestaurant
Bij de jaarlijkse uitreiking van de Michelinsterren denk ik altijd terug aan de tijd dat onze kinderen klein waren. We besloten toen een jaar lang niet uit eten te gaan om zo te sparen voor een diner in een 2-sterrenrestaurant. We deden dit niet alleen omdat we graag lekker eten maar ook om de opmerkingen van onze kinderen ( 13 en 9 jaar) op te tekenen. Dit is hun verslag.
Een dag tevoren: “Ik kan niet wachten….” “De buurvrouw is jaloers.” “Morgen is de grote dag!” “Mogen zwervers ook in het sterrenrestaurant eten?” “Mam, mag ik een haarband in? Dat is wel zo chique!” “Het lijkt me saai…, een eetcafé is gezelliger.”
In het restaurant: “Is dit jou of mijn boter?” “Dit flubbert…” (Makaron van tomaat en jasmijn). “Ik vind die glazen hip.” “Is dit het voorgerecht?” (Lolly van geitenkaas en wortel) “Kan je dit eten?” (Rode biet met oester en rozenblaadjes) “Mmmmm…….” (Tartaar van kreeft met verveine en witte asperge) “Hoe doen ze dat?” (Sint Jakobsmossel met aubergine, grapefruit en hazelnoot) “We worden goed verzorgd hier.” “Mam, ik wil hier later werken.” “Hoe duur is dit eigenlijk?” (Gieters lam met mierikswortel, pandarijst en jus van limoenblad) “Deze vork is mislukt.” “Nee, dat hoort zo.”“Echt? ” “…..” “Woh.…” (Shake van alcoholvrije rum en dragon) “Dít is pas echt lekker!” (Banana Royale met chocoladesaus en vanille-ijs) “Nou mam, ik zit eigenlijk helemaal vol.” “Je wordt hier wel koninklijk behandeld.” (De ober helpt met het aanschuiven van de stoel) “Is er nog iets te eten?” “Ik heb honger.” “Wanneer gaan we weer in een sterrenrestaurant eten?”
